ROK SZKOLNY 2022/2023
„W systemie wartości człowieka nie ma nic ważniejszego - bardziej decydującego o jego rozwoju psychicznym i motywacjach – niż szacunek, którym darzy on samego siebie”.
Nathaniel Branden
Samoocena dziecka w największym stopniu kształtuje się w wieku przedszkolnym i w młodszym wieku szkolnym. To czy dziecko będzie lubiło siebie, uważało siebie za człowieka ważnego i wartościowego zależy od komunikatów, które otrzymuje od najbliższych osób. Do zadań rodziców należy wspieranie dziecka, jak również umacnianie jego poczucia własnej wartości. Czas poświęcony dziecku, rozmowy z nim, umożliwienie wyrażania emocji, chwalenie, dostrzeganie zalet, jest niezmiernie ważne, aby dziecko odnalazło swoje mocne strony. Pozytywne słowa, gesty, akceptowanie dziecka takim, jakim jest to pierwszy krok do wzmocnienia jego poczucia własnej wartości.
ROK SZKOLNY 2021/2022
„Mów dziecku, że jest dobre, że może, że potrafi” J. Korczak
ANKIETA DLA UCZNIA
https://www.survio.com/survey/d/W8O4L2G1L6X1U6N4L
''Szukanie pomocy jest oznaką siły, a nie słabości”
MIŁA UCZENNICO, MIŁY UCZNIU!
Jestem Twoim szkolnym pedagogiem. Jeśli chcesz porozmawiać o ważnych dla Ciebie sprawach, potrzebujesz pomocy lub wsparcia - przyjdź do mojego gabinetu.
Przyjdź do pedagoga, gdy:
• Czujesz, że nikt Cię nie rozumie, jesteś samotny.
• Masz problemy w nauce, potrzebujesz pomocy bądź rady.
• Ktoś naruszył Twoje prawa.
• Martwią Cię problemy rodzinne, znajdujesz się w trudnej sytuacji materialnej.
• Chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem, zdolnościami.
• Chciałbyś pomóc innym, nie wiesz w jaki sposób. Masz ciekawe pomysły, którymi chcesz się podzielić.
• Przyjdź także z każdą sprawą, z którą sam nie potrafisz sobie poradzić.
Rodzicu, zwróć się do pedagoga, gdy:
- Niepokoi Cię zachowanie Twojego dziecka.
- Chcesz porozmawiać o sytuacji szkolnej swojego dziecka.
- Potrzebujesz wsparcia w procesie wychowania.
Proces wychowania jest niezwykle trudny i nie ma na niego jednej recepty, dlatego współpracując, rozmawiając, wspólnie się zastanawiając możemy więcej!
ZAPRASZAM SERDECZNIE
Drogi Rodzicu!!
Czasami zapominamy o prostych potrzebach, które dzieci komunikują nam na co dzień. Zapraszamy więc wszystkich dorosłych do zatrzymania się w biegu, pochylenia się nad swoimi pociechami i usłyszenia, co mają nam, dorosłym, do powiedzenia. Poniżej wyszukane i zebrane prośby dzieci, które, mam nadzieję,skłonią nas wszystkich, dorosłych, do refleksji.
APEL WASZEGO DZIECKA
I. Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego,czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony.
II. Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję – poczucia bezpieczeństwa.
III. Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze możliwe.
IV. Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem. To sprawia, że przyjmuje postawę głupio dorosłą.
V. Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.
VI. Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.
VII. Nie wmawiaj mi, że błędy, które popełniam, są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości.
VIII. Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że cię nienawidzę. To nie ty jesteś moim wrogiem, lecz twoja miażdżąca przewaga !
IX. Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć twoją uwagę.
X. Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed tobą bronić i robię się głuchy.
XI. Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.
XII. Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego nie zawsze się rozumiemy.
XIII. Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.
XIV. Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moją wiarę w ciebie.
XV. Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.
XVI. Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.
XVII. Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia. Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej nawet ci się nie śniło.
XVIII. Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.
XIX. Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się to udało.
XX. Nie bój się miłości. Nigdy.
Autor: Janusz KORCZAK pedagog, pediatra, pisarz, prekursor walki o prawa dziecka
